ευκαιρώνω

[εύκαιρος]

1. εκκενώ, αδειάζω

2. εγκαταλείπω

3. φεύγω

4. (η μτχ. ως επίθ.) εὐκαιρωμένος ή φκαιρωμένος

άδειος, εγκαταλειμμένος.